έτσι πράττουν τα έθνη που θέλουν να επιζήσουν

γράφει ο Νίκος Β.

Εχθές διάβασα περιχαρής την εξής είδηση:

"Εκτός νόμου τέθηκαν οι Ιεχωβάδες στην Ρωσία, με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας. Έτσι πράττουν τα έθνη που θέλουν να επιζήσουν", καταλήγει το δημοσίευμα.

Αμέσως με κυρίευσε μελαγχολία συγκρίνοντας την πραγματικότητα στην πατρίδα μου. Εδώ οι νεοέλληνες απομονωμένοι και κομματιασμένοι στέκουν απαθείς:

Να καμαρώνουν την νομοθετική εξουσία να καταπατά το σύνταγμα και να υπονομεύει την δικαστική εξουσία με νομικές ακροβασίες και νομοθετικά εκτρώματα - μνημεία ανισότητας και αδικίας.

η συγκίνηση του εθελοντισμού

Σίγουρα αυτοί που αγαπούν το δάσος και τους πυροσβέστες που δίνουν την ζωή τους για το σώσουν θα δακρύσουν διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο. Έτσι ακριβώς δάκρυσα κι εγώ την ώρα που το διάβασα στο αγγλικό πρωτότυπο και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την συγκίνηση και το υψηλό δίδαγμα ανθρωπιάς και καλοσύνης που αποπνέει.

Σε μία πόλη της Αμερικής η νεαρή μητέρα κοίταξε τον 6 ετών γιο της ο οποίος πέθαινε από τερματική λευχαιμία. Αν και η καρδιά της ήταν γεμάτη θλίψη διακατεχόταν από μία έντονη αίσθηση αποφασιστικότητας. Όπως και κάθε γονέας έτσι και εκείνη, ήθελε ο γιος της να μεγαλώσει και να εκπληρώσει όλα τα όνειρά του. Τώρα που δεν ήταν πλέον δυνατόν, αυτό ήταν στο χέρι της ασθένειας. Αλλά ακόμα και την ύστατη στιγμή αυτή, ήθελε να γίνει πραγματικότητα το όνειρο του γιου της. Πήρε το χέρι του και τον ρώτησε: Μπίλυ σκέφτηκες ποτέ τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Είχες ποτέ κάποιο όνειρο, ευχήθηκες κάτι που θα ήθελες να κάνεις στην ζωή σου; 

Μαμά, ήθελα πάντα να γίνω πυροσβέστης όταν μεγαλώσω.
Η μητέρα του χαμογέλασε και είπε:
Ας δούμε αν μπορούμε να κάνουμε την επιθυμία σου πραγματικότητα...

μετεωρολογικός ρατσισμός

ζω για εκείνη την ημέρα # 5

μύρισαν εκλογές ή μου φαίνεται;