Η "δημοκρατική" δικαιοσύνη επαναλαμβάνει τον εαυτό της

γράφει ο Νίκος Β.

Βρείτε τις ομοιότητες με την σημερινή Ελλάδα: Η ΝΔ επί κεφαλής της κυβέρνησης!

η ιστορία επαναλαμβάνεται

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος πέθανε στην φυλακή επειδή καταδικάστηκε από την δικαιοσύνη του εκδικητικού κοινοβουλευτισμού που επανέκαμψε με τραγικό τρόπο το 1974. 

Ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος προφυλακίστηκε χωρίς δίκη και άρση βουλευτικής ασυλίας από την διεφθαρμένη δικαιοσύνη του φιλάργυρου κοινοβουλευτισμού το 2013.

Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε πριν ένα χρόνο και παρεδόθη στην φυλακή Κορυδαλλού τα περυσινά Χριστούγεννα ως ένδειξη συμπαράστασης στον αρχηγό της Χρυσής Αυγής και τους συναγωνιστές του. 

Έναν χρόνο μετά και επ' ευκαιρία των γεννεθλίων του, για πρώτη φορά την δημοσιεύω, αφού και αυτά τα Χριστούγεννα εξακολουθεί να παραμένει άδικα φυλακισμένος!

Κύριε Νίκο Μιχαλολιάκο, Αρχηγέ της Χρυσής Αυγής, σύγχρονε δεσμώτη της δημοκρατίας, ευγενή Συνέλληνα και άξιε ευπατρίδη. Είμαι βέβαιος πως αυτές τις μοναχικές ημέρες μακριά από τους οικείους σας θα λάβετε πολλές ευχές για υγεία, απελευθέρωση και επιτυχία στον πολιτικό αγώνα της Χρυσής Αυγής. Και εγώ από την μεριά μου τις επαναλαμβάνω καθότι συνοδοιπόρος της Χρυσής Αυγής από τον Ιανουάριο του 2009.

Προσπαθώντας να έρθω στην θέση σας στον χώρο που βρίσκεστε εδώ και τρεις μήνες, θα προσθέσω μία ευχή που φαντάζομαι πως περισσότερο εσείς και οι συγκρατούμενοί σας Χρήστος Παπάς και Γιάννης Λαγός σκέφτεστε και ποθείτε τον καιρό της άδικης κράτησής σας στην φυλακή: την απονομή δικαιοσύνης και εκδίκησης για όλες τις κατηγορίες και συκοφαντίες που σας φόρτωσαν οι εχθροί σας. Η αξία του μαχητή καθορίζεται από την αξία του αντιπάλου του. Οι δικοί σας αντίπαλοι, κύριε Νίκο Μιχαλολιάκο, δεν είναι οι τιποτένιοι ελληνόφωνοι πολιτικοί που άγονται και φέρονται από τα εγχώρια και διεθνή αφεντικά τους, αλλά ο παγκόσμιος τερατώδης θεός του χρήματος που ελέγχει όλους τους αγγέλους του, ο θεός της τοκογλυφίας και του άδικου κέρδους, "ο μαμωνάς, η ουσούρα". Δεν το γράφω αυτό για να σας φοβίσω, αφού ξέρω πως έχετε κάψει τα καράβια σας πριν αρχίσετε τον πόλεμο για την πατρίδα, εδώ και δεκαετίες τώρα. Το λέω για να συμπαρασταθώ στον καλό αυτό αγώνα που δίνετε χρόνια τώρα υπό την σκέπη της ελληνικής σημαίας, τιμημένο σύμβολο του αγώνα εναντίον πόσης φύσης επίβουλων της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της Ελλάδος. 

Επιπρόσθετα εσείς, κύριε Νίκο Μιχαλολιάκο, φέρετε στους ώμους σας το χρέος του Έλληνα εθνικιστή που διαχρονικά αποτίναζε τον ζυγό του ισχυρού κατακτητή, ανατρέποντας πάντοτε την ισχύ των αριθμών και επετύγχανε το ακατόρθωτο, εκεί που ο καθένας θα δίσταζε να τολμήσει. Αυτό το ελληνικό παράδειγμα είναι που προσμένουν οι λαοί της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου για να αφυπνιστούν. Εσείς και οι σύντροφοί σας Χρήστος Παπάς και Γιάννης Λαγός έχετε ήδη κερδίσει δύσκολες μάχες έως σήμερα. Τολμώ να πω πως αποτελείτε τον σηματοδότη για όλα τα έθνη που καταδυναστεύονται από τους ασήμαντους πολιτικάντηδες-στρατευμένους αχυράνθρωπους στον τερατώδη θεό. Τον μοναχικό χρόνο στην φυλακή εκμεταλλευτείτε τον για να γίνετε καλύτερος και δυνατότερος πολεμιστής εναντίον των δυναστών της πατρίδας μας, έως ότου κερδίσετε οριστικά και τον πόλεμο. Έχετε ακλόνητη πίστη στον θεό της Ελλάδος που έτσι και αλλιώς είναι πάντοτε μέσα σας και από τον οποίο πηγάζει η δύναμή σας. Διαθέτετε αυτήν την θεϊκή δύναμη, αλλά μαζί και το χάρισμα να την μεταλαμπαδεύετε στους συναγωνιστές σας. 

Θα θυμάμαι πάντοτε τον χαιρετισμό τιμής που μου απευθύνατε στην τοπική Αθηνών στην οδό Δηλιγιάννη παλιότερα, αλλά και στην τελετή των Θερμοπυλών το 2012 περνώντας από μπροστά μου. Θεωρώ επίσης τιμή μου όταν μου σφίξατε το χέρι στην γιορτή νεολαίας τρία χρόνια πριν. Θα κρατήσω για πάντα την φωτογραφία που δεχθήκατε να βγάλετε μαζί με μία φίλη μου αφού εκείνη είχε το θάρρος να σας το ζητήσει, ενώ εγώ δεν περίμενα πως θα αποδεχθείτε χωρίς να με γνωρίζετε. Θα μνημονεύω πάντοτε την ευγενική χειρονομία σας όταν πετάξατε το τσιγάρο που κρατούσατε για το στιγμιότυπο μαζί μας. Αποχωρώντας από την εκδήλωση εξεπλάγην όταν διασταυρωθήκαμε και εσείς με ρωτήσατε με γιατί φεύγουμε τόσο νωρίς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την καλοσύνη του οικοδεσπότη στο βλέμμα σας εκείνη την στιγμή. Δεν ήταν το βλέμμα ενός πολιτικού, ενός επαγγελματία ψηφοθήρα. Ήταν το βλέμμα του πατέρα κατά την διάρκεια της οικογενειακής εορτής που βλέπει τα παιδιά του να προοδεύουν, ενώ αυτά τον κάνουν υπερήφανο. Κανείς μικρόψυχος αντίπαλός σας δεν έχει το ηθικό ανάστημα να σας κατακρίνει για τα γραπτά και τα πεπραγμένα σας. Μην μετανιώσετε για τίποτα από το παρελθόν και τους αγώνες σας, κύριε Νίκο Μιχαλολιάκο. Δεν θα το ήθελαν προπάντων τα αδικοχαμένα "παιδιά σας", ο Γιώργος και ο Μάνος, από τους ουρανούς. Συνεχίστε δυνατότερος για το μέλλον αφού σίγουρα σας ανήκει. Καλή λευτεριά σε εσάς και την πατρίδα μιας.