πατριδογνωσία μιας ξεχασμένης πατρίδας

1
γράφει ο Νίκος Β.

Όχι και τόσα χρόνια πριν! Αναφέρομαι στην Ελλάδα του 1976-1977 οπότε και μαθήτευσα στην Α' δημοτικού σε δημόσιο σχολείο των Αθηνών. Δείτε τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από τα μαθητικά μου τετράδια  και θα αντιληφθείτε την χαώδη διαφορά με το σήμερα! Δυστυχώς αυτά ήταν τα μόνα τετράδια που διασώθηκαν, από όλες τις σχολικές τάξεις. Σήμερα όμως το 2014 οι παρακάτω εικόνες είναι πολύτιμα κειμήλια:
ο σεβασμός στους ήρωες
ζήτω η πατρίδα και ο στρατός μας
η προστάτης του πυροβολικού
ζήτω η αθάνατη Ελλάδα μας
ο σεβασμός στα θεία
η αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος
ο εκκλησιασμός την Κυριακή
ο προστάτης των ναυτικών

θα ξαναδούμε τέτοια εκπαίδευση;
Εκτός από το μάθημα της πατριδογνωσίας που ανήκει δυστυχώς στο παρελθόν, τα σχολεία τότε δεν είχαν μολυνθεί από το μικρόβιο του συνδικαλισμού και της ήσσονος προσπάθειας. Τότε η καλλιέργεια της ευγενούς άμιλλας και της φιλομάθειας ήταν έμφυτη στον δάσκαλο που δεν χρειαζόταν τους συλλόγους γονέων για να του υποδεικνύουν το χρέος του. Τότε οι δάσκαλοι ήταν περισσότερο δημόσιοι λειτουργοί παρά δημόσιοι υπάλληλοι. Τότε οι γονείς παρείχαν στα παιδιά τους τα προς το ζην, ενώ για για το ευ ζην εμπιστεύονταν τους εκπαιδευτικούς, βάζοντας φυσικά και αυτοί ένα χεράκι για την μελέτη στο σπίτι. Τα πράγματα άλλαξαν ριζικά από το 1976. Η μεταπολίτευση έδειξε το άσχημο πρόσωπό της και στην εκπαίδευση. Οι εργατο-πατέρες εκπαιδευτικοί της θολοκουλτούρας δυστυχώς συμπαρέσυραν και τους γονείς στην κατρακύλα του συνδικαλισμού, μετατρέποντας κάποιους από αυτούς σε μαθητο-πατέρες!

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...