48 χρόνια από τότε, η σήψη σε νέα ρεκόρ

Τα νέα πρότυπα ζωής, κάνουν τους νέους αδαείς

Κουτσομπολιό, μαγειρική, μια κοινωνία μαλθακή

Οι οκνηροί κι οι αναρχικοί, ζητούν ξεκούραστη ζωή

Τρέντι φρικιά ειρηνιστές, μοντέρνοι γκέϊ κι υλιστές

Πριν όμως έτη 48, υπήρξε ο Ένας με άλλους Δυό

Αηδιασμένος από αυτούς, τους ελλιπείς πολιτικούς

Ανέλαβε πάσα ευθύνη, τον διχασμό να απομακρύνει

Για προκοπή δικαιοσύνη, τους έβαλε στη ναφθαλίνη

Απ’ έξω φορούσανε στολή, ελληνική στρατιωτική

Μέσα βαθιά τους στην ψυχή, είχαν προγόνων αρετή

Στην ζωή τους είχαν ορόσημο, να χαιρετούν μόνο εθνόσημο

Δίχως προστάτες και τιβί, ζούσαν για έθνος και φυλή

Αυτούς ή σαν εκείνους άλλους, ο Έλλην πεθύμησε Μεγάλους

Άντρες με ζέση στην καρδιά, να οδηγήσουν στιβαρά

Την πληγωμένη μας πατρίδα, εκεί ψηλά που δεν την είδα

Κάθε χρονιά στις 21 του Απρίλη, Γιώργο Παπαδόπουλε σε φέρνουμε στα χείλη