μία κυπριακή φωνή προειδοποιεί την Ελλάδα

γράφει ο Βάσος Φ.  Δημοσιεύτηκε στην κυπριακή εφημερίδα Όναγρος.

και στο βάθος η ημισέληνος

Είναι ολοφάνερο πια ακόμη και στους ίδιους τους αριστερούς ότι η Ελλάδα με την κυβέρνηση Τσίπρα οδηγείται προς την καταστροφή. Για μας δεν είναι έκπληξη αυτό. Ζήσαμε στο πετσί μας την διακυβέρνηση της δικής μας αριστεράς και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την ανικανότητά της να κυβερνήσει. Παρότι ήταν τόσα χρόνια συνεξουσία και άρα είχε αρκετή πείρα στα μονοπάτια της διακυβέρνησης, εντούτοις δεν κατάφερε στοιχειωδώς να κρατήσει τη χώρα όρθια. Παρέλαβε μάλιστα και πλεονάσματα, παρέλαβε οργανωμένο κράτος και ταμεία γεμάτα, κάτι που δεν έγινε με τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας παρέλαβε χάος, παρέλαβε καμένη γη, μια Ελλάδα έτοιμη να καταρρεύσει, ενώ ο Χριστόφιας δεν είχε καμία δικαιολογία. Η αλαζονεία του ήταν απίστευτη, νόμιζε πως το κράτος είναι το ίδιο πράγμα με τον καφενέ του χωριού του, μιλούσε στο πόπολο σαν παντογνώστης, έτοιμος να θυσιαστεί για τα δίκαια του λαού. Όμως, τέτοια αποτυχημένη διακυβέρνηση η Κύπρος δεν γνώρισε ποτέ. Οι ανίκανοι αριστεροί μαζί με όλα τα ιδεολογήματά τους οδήγησαν την Κύπρο στη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε στην ιστορία της. 

Η αριστερά της Ελλάδας δεν διαφέρει ουσιαστικά από την αριστερά της Κύπρου. Μόνο που τα μεγέθη και το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο. Η Ελλάδα κινδυνεύει ουσιαστικά, όχι μόνο από μια εσωτερική έκρηξη, αλλά και από τις εξωτερικές δυνάμεις που καραδοκούν να την δουν να σέρνεται. Η αριστερά στις διάφορες εκδοχές της στην κυβέρνηση και γύρω από την κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο, δεν έχει ΠΟΛΙΤΙΚΗ, δεν έχει όραμα για την Ελλάδα, παρα μόνο διάφορες θεωρίες ζεστοσερβιρισμένες από το εξωτερικό που αγνοούν εντελώς τα προβλήματα μιας χώρας, όπως είναι η Ελλάδα. Η αριστερά, όπως και στην Κύπρο και ανίκανη είναι, και στελεχωμένη με μυαλά άλλων εποχών και άλλων χωρών είναι. Με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει την Ελλάδα στα πιο βαθιά, μολυσμένα νερά, όπου το μόνο που μπορεί να ζήσει θα είναι οι καρχαρίες και κάτι μεταλλαγμένα ψαράκια έτοιμα για βρώση από τους επίδοξους καλοφαγάδες γείτονές μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φύγει τώρα. Ο Τσίπρας πρέπει να παραιτηθεί ΤΩΡΑ, πριν πει και αύτος το μοιραίο "μα εγώ δεν ξέρω πού είναι το Μαρί". Να φύγει και να έρθει πίσω ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος; Προφανώς όχι, δεν είναι καθόλου άμοιροι ευθυνών είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτοί είναι ο ΔΗΣΥ της Ελλάδος. 

Ο Χριστόφιας τα έκανε σκατά και ο Αναστασιάδης ήρθε και μας τα τάισε. Χρειάζεται, λοιπόν, μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ να μην καταρρεύσει η χώρα και επιτέλους να μιλήσει και ο ίδιος ο λαός να εκφέρει τον ιστορικό του ΛΟΓΟ, ένα λόγο ελληνικό που θα δώσει ελπίδα σ’ αυτόν τον λαό, έστω και αν σημαίνει πως θα περάσουμε πιο δύσκολες μέρες. Η Ελλάδα δεν μπορεί ν’ αλλάξει με τα ίδια μέτρα και τους ίδιους προσανατολισμούς που την έφεραν στον κρεμό της καταστροφής. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ούτε τον φιλελεύθερο λόγο, ούτε τον αριστερό λόγο, χρειάζεται μια ελληνική θεώρηση της ύπαρξης και των προβλημάτων και των προσδοκιών μας. 

Αν το όραμα του λαού μας είναι οικονομίστικο για να έχουμε τη δυνατότητα να καταναλώνουμε περισσότερα και να μπορούμε με περισσότερη άνεση να βλέπουμε από την τηλεόραση τη Γιουροβίζιον και τα πρωινάδικα χωρίς να δουλεύουμε, χωρίς να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλους όσοι υποφέρουν για μια ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Δεν έχουμε επιλογές πια. Είτε θα ζήσουμε ως Έλληνες ορθόδοξοι σ’ αυτή την κοινωνία και ας είμαστε φτωχοί, είτε θα ψοφήσουμε σαν τα σκουλήκια. Φυσικά, υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην ψοφήσουμε, αλλά πάλι ως σκουλήκια να ζούμε. Ο καθένας ας διαλέξει. 

η επιχείρηση του μέλλοντος

Το πρώτο βήμα είναι να σηκωθούμε μακριά από τις τηλεοράσεις και να βγούμε έξω να βρούμε τον γείτονά μας, να βρούμε τους φίλους μας και τους συγγενείς μας, να επαναδραστηριοποιήσουμε τις ενορίες μας και ν’ αρχίσει η αυτοοργάνωση μας. Όλοι σε τοπικό, μα και σε πανεθνικό επίπεδο, σε Ελλάδα και Κύπρο, να θέσουμε τις βάσεις για ένα νέο ενιαίο, εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα για την σωτηρία του ΕΘΝΟΥΣ. Μεγάλα λόγια; Ναι, διότι ακριβώς είναι πολύ μεγαλύτερο ακόμη το διακύβευμα. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει να δώσουμε την μάχη για την τιμή των όπλων, αν χρειαστεί θα το κάνουμε φυσικά, αλλά για να μπορούμε να ελπίζουμε, να μπορούμε να σηκωνόμαστε το πρωί και να λέμε, "τι ωραία που θα ήταν αν αυτή η υπέροχη χώρα μας ήταν δική μας και ελεύθερη".