γράφει ο Νίκος Β.
Διδακτικό αποδείχθηκε το φετινό εγχείρημά μου να οδηγήσω το έμφορτο 8 κιλών αποσκευών ποδήλατό μου, από τον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο στην Κόρινθο και από εκεί να επιστρέψω στο Ασπρονέρι Φθιώτιδας, πραγματοποιώντας τον γύρο του Κορινθιακού κόλπου. Προβλεπόμενη διάρκεια εκδρομής 3 ημέρες, κάτι το οποίο αποδείχθηκε ουτοπία για τα φετινά καιρικά δεδομένα.
Και εφέτος η εκδρομή αυτή ξεκίνησε στις 4 Αυγούστου, εις μνήμην της λαμπρής αυτής ημέρας του 1936 και ήταν εκ νέου αφιερωμένη στην μεταφορά του εθνοσωτήριου μηνύματος:
Τελικά από τα 600 συνολικά χιλιόμετρα ποδηλάτησα μόνον τα 240 χιλιόμετρα. Η αποτυχία οφείλεται στην προσωπική μου κόπωση αφού είχα κοιμηθεί μόλις 3 ώρες την παραμονή της εκδρομής και στον ατυχή προγραμματισμό της ορεινής ανάβασης του Γερανίου όρους την μεσημβρινή ώρα εν μέσω Αυγουστιάτικου καύσωνα.
Εμπειρίες :
-Την πρώτη ημέρα διήνυσα 153 χιλιόμετρα από το Ασπρονέρι έως το ορεινό χωριό Βίλια Αττικής, κατανάλωσα 6 λίτρα νερό και 3 αναψυκτικά, ενδεικτικό του συνδυασμού αφυδάτωσης και σωματικής κόπωσης. Μέση ταχύτητα γύρω στα 17 χιλιόμετρα/ώρα.
-Η υπνηλία που προκαλεί η υψηλή θερμοκρασία και η δυνατή ηλιοφάνεια.
-Την δεύτερη ημέρα διήνυσα 88 χιλιόμετρα από τα Βίλια έως την Κόρινθο, παρακάμπτοντας για να επισκεφθώ και την λίμνη Βουλιαγμένης. Στην ορεινή ανάβαση το καταμεσήμερο αναζητούσα σκιά δένδρου έτσι ώστε σταματήσω για να υδροδοτηθώ δίχως να διψάω απλώς, αλλά να επιζητώ απεγνωσμένα την ενυδάτωση της ξηρής μου στοματικής μου κοιλότητας. Κάτι ανάλογο είχα ξανανιώσει στην ζωή μου όταν είχα βγει παλαιότερα βόλτα με το ποδήλατο με καύσωνα 42 βαθμών στην Αθήνα επίτηδες για να δοκιμάσω τα συμπτώματα. Η μέση ταχύτητα έπεσε στα 14 χιλιόμετρα/ώρα, σημαντικά μειωμένη από την προηγούμενη ημέρα. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως την θερινή ανάβαση σε βουνό όφειλα να την προγραμματίσω είτε το πρωί είτε αργά το απόγευμα. Απαγορεύεται να το επιχειρήσω ξανά το μεσημέρι κατά την διάρκεια καύσωνα.
-Η στάση και η κατάκλιση κάτω από οποιοδήποτε σκιερό σημείο που δημιουργούσε το μικρότερο δένδρο ήταν κυριολεκτικά μία όαση στα μέρη όπου η βλάστηση ήταν χαμηλή και επικρατούσαν οι θάμνοι. Διαπίστωσα πως αρκούν και οι πευκοβελόνες για να αντικαταστήσουν την κλίνη, αδιαφορώντας για τα έντομα και τα λιθαράκια που τυχόν σκέπαζε το εξαντλημένο σώμα μου.
-Το νέο μου τιμόνι στα πρότυπα του ποδηλάτου κούρσας, το οποίο αντικατέστησε το προηγούμενο ίσιο μου τιμόνι τύπου ποδηλάτου πόλης, απέδωσε εργονομικά αφού δεν υπέφερα από τον περυσινό πόνο στους βραχίονές μου.
-Μία από τις στάσεις μου για την φυσική μου ανάγκη σε χωμάτινο παράδρομο μου επεφύλαξε μία δυσάρεστη έκπληξη. Ένα γαϊδουράγκαθο σφηνώθηκε στον μπροστινό μου τροχό και χωρίς να το αντιληφθώ μου έκανε παρέα έως ότου να ξεφουσκώσει πλήρως το ελαστικό, την επόμενη ημέρα πλέον. Αναγκάστηκα να σταματήσω για να αλλάξω λάστιχο στην πανέμορφη παραλία μετά την Ψάθα.
-Εφέτος χρησιμοποίησα για πρώτη φορά κάμερα κεφαλής με τηλεχειρισμό από το τιμόνι, έτσι ώστε αποθανατίζω στιγμιότυπα αλλά και διαδρομές κάλους. Διαπίστωσα όμως πως το επιπρόσθετο βάρος των 100 γραμμαρίων είναι απαγορευτικό για την ποδηλασία σε ανηφόρα, είναι όμως διασκεδαστική για χρήση σε κατηφόρα και επίπεδη διαδρομή. Δυστυχώς η ελλιπής εξοικείωση με την λειτουργία της κάμερας μου στοίχισε αρκετές φωτογραφίες την πρώτη ημέρα, καθώς και την μοναδική λήψη της βυθιζόμενης γέφυρας Ποσειδωνίας στον ισθμό της Κορίνθου, την δεύτερη ημέρα. Την επόμενη φορά σίγουρα θα τα καταφέρω καλύτερα με την χρήση της action camera.
Τελικά δεν άντεξα την ολοκλήρωση της προγραμματισμένης διαδρομής. Ζητώ συγγνώμη από τους καλούς μου φίλους και συναγωνιστές, αν και γνωρίζω πως δεν θα μου κρατήσετε κακία. Δεν έχει σημασία τι έφταιξε και δεν ευοδώθηκε φέτος η προσπάθειά μου, ίσως ήταν το θέλημά Του. Διδαχθηκα όμως από την εμπειρία αυτή πως η απαγκίστρωση από τον σκοπό δεν σημαίνει πάντοτε ήττα. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα προσπαθήσω και στις 4 Αυγούστου 2018.
Ελπίζω μόνο έως τότε να μην χρειάζεται να αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο: την διασφάλιση της ελληνικής μας ταυτότητας εντός της πατρίδας μας και την αναχαίτιση της επιδοτούμενης τυχοδιωκτικής λαθρομετανάστευσης!
Διδακτικό αποδείχθηκε το φετινό εγχείρημά μου να οδηγήσω το έμφορτο 8 κιλών αποσκευών ποδήλατό μου, από τον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο στην Κόρινθο και από εκεί να επιστρέψω στο Ασπρονέρι Φθιώτιδας, πραγματοποιώντας τον γύρο του Κορινθιακού κόλπου. Προβλεπόμενη διάρκεια εκδρομής 3 ημέρες, κάτι το οποίο αποδείχθηκε ουτοπία για τα φετινά καιρικά δεδομένα.
Και εφέτος η εκδρομή αυτή ξεκίνησε στις 4 Αυγούστου, εις μνήμην της λαμπρής αυτής ημέρας του 1936 και ήταν εκ νέου αφιερωμένη στην μεταφορά του εθνοσωτήριου μηνύματος:
Έλληνες ξυπνήστε μας αντικαθιστούν
Έξω το ισλάμ από την Ελλάδα
Ποτέ τζαμί στον Βοτανικό
Η Ιερά Οδός είναι αρχαιολογικός χώρος και όχι ισλαμούπολη
Τελικά από τα 600 συνολικά χιλιόμετρα ποδηλάτησα μόνον τα 240 χιλιόμετρα. Η αποτυχία οφείλεται στην προσωπική μου κόπωση αφού είχα κοιμηθεί μόλις 3 ώρες την παραμονή της εκδρομής και στον ατυχή προγραμματισμό της ορεινής ανάβασης του Γερανίου όρους την μεσημβρινή ώρα εν μέσω Αυγουστιάτικου καύσωνα. Εμπειρίες :
-Την πρώτη ημέρα διήνυσα 153 χιλιόμετρα από το Ασπρονέρι έως το ορεινό χωριό Βίλια Αττικής, κατανάλωσα 6 λίτρα νερό και 3 αναψυκτικά, ενδεικτικό του συνδυασμού αφυδάτωσης και σωματικής κόπωσης. Μέση ταχύτητα γύρω στα 17 χιλιόμετρα/ώρα.
-Η υπνηλία που προκαλεί η υψηλή θερμοκρασία και η δυνατή ηλιοφάνεια.
-Την δεύτερη ημέρα διήνυσα 88 χιλιόμετρα από τα Βίλια έως την Κόρινθο, παρακάμπτοντας για να επισκεφθώ και την λίμνη Βουλιαγμένης. Στην ορεινή ανάβαση το καταμεσήμερο αναζητούσα σκιά δένδρου έτσι ώστε σταματήσω για να υδροδοτηθώ δίχως να διψάω απλώς, αλλά να επιζητώ απεγνωσμένα την ενυδάτωση της ξηρής μου στοματικής μου κοιλότητας. Κάτι ανάλογο είχα ξανανιώσει στην ζωή μου όταν είχα βγει παλαιότερα βόλτα με το ποδήλατο με καύσωνα 42 βαθμών στην Αθήνα επίτηδες για να δοκιμάσω τα συμπτώματα. Η μέση ταχύτητα έπεσε στα 14 χιλιόμετρα/ώρα, σημαντικά μειωμένη από την προηγούμενη ημέρα. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως την θερινή ανάβαση σε βουνό όφειλα να την προγραμματίσω είτε το πρωί είτε αργά το απόγευμα. Απαγορεύεται να το επιχειρήσω ξανά το μεσημέρι κατά την διάρκεια καύσωνα.
-Η στάση και η κατάκλιση κάτω από οποιοδήποτε σκιερό σημείο που δημιουργούσε το μικρότερο δένδρο ήταν κυριολεκτικά μία όαση στα μέρη όπου η βλάστηση ήταν χαμηλή και επικρατούσαν οι θάμνοι. Διαπίστωσα πως αρκούν και οι πευκοβελόνες για να αντικαταστήσουν την κλίνη, αδιαφορώντας για τα έντομα και τα λιθαράκια που τυχόν σκέπαζε το εξαντλημένο σώμα μου.
-Το νέο μου τιμόνι στα πρότυπα του ποδηλάτου κούρσας, το οποίο αντικατέστησε το προηγούμενο ίσιο μου τιμόνι τύπου ποδηλάτου πόλης, απέδωσε εργονομικά αφού δεν υπέφερα από τον περυσινό πόνο στους βραχίονές μου.
-Μία από τις στάσεις μου για την φυσική μου ανάγκη σε χωμάτινο παράδρομο μου επεφύλαξε μία δυσάρεστη έκπληξη. Ένα γαϊδουράγκαθο σφηνώθηκε στον μπροστινό μου τροχό και χωρίς να το αντιληφθώ μου έκανε παρέα έως ότου να ξεφουσκώσει πλήρως το ελαστικό, την επόμενη ημέρα πλέον. Αναγκάστηκα να σταματήσω για να αλλάξω λάστιχο στην πανέμορφη παραλία μετά την Ψάθα.
-Εφέτος χρησιμοποίησα για πρώτη φορά κάμερα κεφαλής με τηλεχειρισμό από το τιμόνι, έτσι ώστε αποθανατίζω στιγμιότυπα αλλά και διαδρομές κάλους. Διαπίστωσα όμως πως το επιπρόσθετο βάρος των 100 γραμμαρίων είναι απαγορευτικό για την ποδηλασία σε ανηφόρα, είναι όμως διασκεδαστική για χρήση σε κατηφόρα και επίπεδη διαδρομή. Δυστυχώς η ελλιπής εξοικείωση με την λειτουργία της κάμερας μου στοίχισε αρκετές φωτογραφίες την πρώτη ημέρα, καθώς και την μοναδική λήψη της βυθιζόμενης γέφυρας Ποσειδωνίας στον ισθμό της Κορίνθου, την δεύτερη ημέρα. Την επόμενη φορά σίγουρα θα τα καταφέρω καλύτερα με την χρήση της action camera.
Τελικά δεν άντεξα την ολοκλήρωση της προγραμματισμένης διαδρομής. Ζητώ συγγνώμη από τους καλούς μου φίλους και συναγωνιστές, αν και γνωρίζω πως δεν θα μου κρατήσετε κακία. Δεν έχει σημασία τι έφταιξε και δεν ευοδώθηκε φέτος η προσπάθειά μου, ίσως ήταν το θέλημά Του. Διδαχθηκα όμως από την εμπειρία αυτή πως η απαγκίστρωση από τον σκοπό δεν σημαίνει πάντοτε ήττα. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα προσπαθήσω και στις 4 Αυγούστου 2018.
Ελπίζω μόνο έως τότε να μην χρειάζεται να αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο: την διασφάλιση της ελληνικής μας ταυτότητας εντός της πατρίδας μας και την αναχαίτιση της επιδοτούμενης τυχοδιωκτικής λαθρομετανάστευσης!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...