αν-αρχία όπως λέμε α-φασία (δεύτερο μέρος)

γράφει ο Νίκος Β.

Κάθε χρόνο γίνεται το αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ Β-fest στην…σχολή Καλών Τεχνών!

Το διοργανώνει η αναρχική εφημερίδα "Βαβυλωνία". Θα ήταν διαφωτιστικό να δούμε κάποια  πρωτοσέλιδά της εφημερίδας αυτής που αναδύουν την εθνομηδενιστική δυσοσμία των βολεμένων διανοούμενων των βορείων προαστίων που κατά τα άλλα συχνάζουν και αφισοκολλούν στα Εξάρχεια.

Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν τα εξής δύο με τίτλο:

-“Μακεδονία” γραμμένη σε σλαβικά και ελληνικά και υπότιτλο “οφείλουμε να παλέψουμε για μια κοινωνία που η διάκριση σε εθνότητες θα είναι αδιάφορη και δεν θα αποτελεί αιτία πολέμων, σφαγών και διακρίσεων”.

-“Fuck the Police” και υπότιτλο “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι”.

 

To Β-fest πραγματοποιείται από το 2009 και ξεκίνησε με την συμμετοχή σκοπιανών ομιλητών φορώντας επιδεικτικά την σλαβομακεδονική σημαία (εδώ ο εθνικισμός συγχωρείται) καθώς και η διοργάνωση γιορτή αλληλεγγύης στους Ινδιάνους ιθαγενείς Μαπούτσε της Χιλής και σχετικό έρανο υποστήριξης..! Το δράμα του Έλληνα ιθαγενή φυσικά δεν συγκινεί την “προοδευτική νεολαία” που ασχολείται με την παροχή αλληλεγγύης αποκλειστικά σε αλλοδαπούς λαούς κατατρεγμένους από ολοκληρωτικά καθεστώτα.  Αλίμονο όμως, πότε θα ασχοληθούν οι αναρχικοί με τους Έλληνες που συρρικνώνεται η περιουσία τους και αφανίζονται δημογραφικά από τους ισλαμιστές λαθροεισβολείς;

Εάν δεν ενθυμήστε “κύριοι και κυρίες” αναρχικοί να σας θυμίζω εγώ την χώρα των ιθαγενών αυτών που ονομάζεται Ελλάς και βρίσκεται ανάμεσα στην Ιταλία και στην Τουρκία, νότια της Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας. Προτείνω η αστείρευτη ενέργεια σας, ιδιαίτερα υμών που ζείτε στην Ελλάδα, να διοχετευθεί και προς αυτή την κατεύθυνση. Το χρωστάτε στους προγόνους σας που πολέμησαν για να απολαμβάνετε αμέριμνοι τον καφέ και το τάβλι σας στην πλατεία Εξαρχείων και να «παίζετε επανάσταση» με βόμβες μολότωφ και πέτρες όταν βαριέστε αρκετά. Όσο για το καθήκον σας σχετικά με την υποχρεωτική στράτευση και την ανιδιοτελή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, όλοι εσείς δηλώνετε …Ι6.

Όνειρο των Ελλήνων (κατ΄ευφημισμό) αντιεξουσιαστών - αναρχικών είναι μεταξύ των άλλων να κάψουν την ελληνική σημαία που τους καταπιέζει ψυχολογικά. Το επιθυμούν αυτό για να νιώθουν ισότιμοι με οποιονδήποτε “πολίτη της γης”. Δηλαδή να εξομοιωθούν ακόμα και με τους συνανθρώπους τους που κόπιασαν, διάβασαν περισσότερο από αυτούς ή έτυχαν να διαθέτουν ταλέντο, τύχη, γνωριμίες, παράγοντες δηλαδή που τους ανύψωσαν στην επαγγελματική και οικονομική κλίμακα της ζωής. Κατόπιν στρέφονται με ταξικό - κομμουνιστικό μίσος ενάντια στην αστική και πλουτοκρατική τάξη που καταπιέζει τους χαμηλόμισθους και τα δικαιώματά τους στην επιλογή χρόνου εργασίας ή και απόλυτης τεμπελιάς. Προχωρούν παρακάτω λατρεύοντας τους μετανάστες που μετακινούνται χωρίς νομιμότητα από Ασία και Αφρική στην Ευρώπη για να δοκιμάσουν την τύχη τους, ταυτιζόμενοι μαζί τους και εξομοιώνοντας την λαθρομετανάστευση του σήμερα με την οργανωμένη μετανάστευση των Ελλήνων του χθες, προς επάνδρωση των βιομηχανιών ραγδαία αναπτυσσόμενων χωρών. Οι αριστεριστές δολοφονούν εν ψυχρώ κάθε έννοια λογικής με το να ουρλιάζουν “ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα” ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η λαθρομετανάστευση γκρεμίζει τους μισθούς και καταδικάζει τους Έλληνες στην εξαθλίωση εις όφελος πάντοτε της πλουτοκρατίας που ενισχύει με κάθε τρόπο τον εποικισμό της χώρας μας από φθηνούς εξαθλιωμένους εργάτες. 

Η αλληλεγγύη των "αντιφασιστών" δεν σταματά όμως εκεί. Προχωρούν διεκδικώντας τα δικαιώματα των φυτών, ζώων και περιβάλλοντος γενικότερα, αφού η οικολογία ή αλλιώς η αποστροφή στην τεχνολογία είναι κοινό γνώρισμα του απελευθερωμένου αναρχικού που επιζητά την απόλυτη ελευθερία, ακόμα και τον ελεύθερο ερωτικό προσανατολισμό! Επειδή το όνειρο αυτό είναι άπιαστο και απατηλό, αρκούνται οι προοδευτικοί αυτοί “πολίτες του σύμπαντος” να βιαιοπραγήσουν εναντίον ενός αστυνομικού οργάνου, άσχετα με πόση αριθμητική υπεροχή θα το καταφέρουν αυτό, ωσάν πίσω από το κράνος του μπάτσου βρίσκεται ο παντοδύναμος εχθρός που κινεί τα νήματα της παγκόσμιας δικτατορίας. Συχνά επιδιώκουν να κάψουν ένα αστυνομικό τμήμα ή μία τράπεζα μαζί με τους υπαλλήλους της ενδεχομένως. Δεν διστάζουν να βάλουν φωτιά σε δημόσιο χώρο όπως πριν από δύο χρόνια στη λαϊκή αγορά στα Εξάρχεια προκειμένου να διαφύγουν την σύλληψη μετά την απόπειρα εμπρησμού του αστυνομικού τμήματος. 

Αξιοπερίεργος και ακατανόητος όμως είναι ο έρωτας της πρυτανικής αρχής του πανεπιστημίου Αθηνών στο αναρχικό κίνημα και τους εκφραστές του κατά καιρούς. Εξηγείται ίσως αν ανατρέξουμε στην αναφορά στο καταστατικό της ΕΦΕΕ (κεφάλαιο 6ο Παράγραφος 30): “Η ΕΦΕΕ πρέπει να καλλιεργεί τις σχέσεις του ελληνικού φοιτητικού κινήματος με το διεθνές προοδευτικό και νεολαιίστικο φοιτητικό κίνημα, με τη συμμετοχή του σε διεθνή συνέδρια και συνδιασκέψεις. Οι σχέσεις αυτές διέπονται από τις αρχές της αμοιβαίας μη επέμβασης στα εσωτερικά των οργανώσεων των αντιιμπεριαλιστικών – αντιφασιστικών κινημάτων, του αμοιβαίου σεβασμού της γνώμης και των αποφάσεων των κινημάτων αυτών και της δημοκρατικής αντιφασιστικής αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης”. Απόρροια αυτής της “αντιφασιστικής υστερίας” είναι η επί σειρά ετών φιλοξενία στον server του πολυτεχνείου, του αντεθνικού indymedia που σε κάθε ευκαιρία επιδεικνύει φωτογραφίες καμένων ελληνικών σημαιών και στοχοποιεί πατριώτες, αστυνομικά όργανα, δημοσιογράφους, προτρέποντας ευθέως στην φυσική τους εξόντωση. Ουσιαστικός είναι λοιπόν ο ρόλος των πρυτανικής αρχής στην ανάπτυξη του αναρχισμού με ποικίλους τρόπους, με αποκορύφωμα την σύμπραξή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εισροή των Αφρικανών λαθρομεταναστών στην Νομική σχολή στις αρχές του 2011.

Άλλη απόρροια αυτής της αντιφασιστικής υστερίας είναι ο ρητός αποκλεισμός από τις φοιτητικές εκλογές όλων των πανεπιστημίων, των εθνικιστικών και πατριωτικών σχηματισμών! Ας μην μας προκαλεί έκπληξη λοιπόν ο επαναλαμβανόμενος θρίαμβος της ΔΑΠ/ΝΔΦΚ στις εκλογές αυτές, αφού κατ’ουσία είναι η μοναδική “εθνικόφρων” επιλογή που απομένει για τον Έλληνα φοιτητή και σπουδαστή. Ο σκοπός των παντελώς άχρηστων κατά την γνώμη μου φοιτητικών εκλογών υπό αυτές τις συνθήκες διεξαγωγής τους, είναι η αποστροφή του νέου Έλληνα στο πατριωτικό ιδεώδες και η βίαια ένταξή του στο χωνευτήρι του αντιφασισμού και αριστερισμού που τον συνοδεύει για πολλά χρόνια της ζωής του. Μετά τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής τους εξέλιξης, η πλειοψηφία των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων υποστήριζε τα αριστερά αποκόμματα ή αφομοιωνόταν στον “ελαφρύ σοσιαλισμό” και την παρωδία που αποκαλείται (για λίγο ακόμα) ΠΑΣΟΚ. Σε άλλη περίπτωση έμενε απαθής για τα κοινά και αποδεχόταν την σκληρή ελληνική πραγματικότητα ως αναπόφευκτη και μη αναστρέψιμη. 

Ευτυχώς για κάποιους πρώην φοιτητές, κάπου στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους ξυπνούν μία ημέρα και διαπιστώνουν πως απουσιάζουν τα ιδανικά, η διεκδίκηση, η πολιτική δράση από την ζωή τους. Αντιλαμβάνονται πως ζουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό, αντιμετωπίζοντας όχι μόνο τους εγχώριους ταξικούς εχθρούς που τους ονόμαζαν μέχρι πρότινος αφεντικό, εργοδότη, αστυνομικό, ματατζή, πολιτικό, δημοσιογράφο. Αντιθέτως αρχίζουν να μιλάνε για εξωτερικούς εχθρούς όπως μασονισμός, εβραιο-σιωνισμός και τραπεζική δικτατορία, οικονομικά συμφέροντα πάνω και από την φαντασία, παγκοσμιοποίηση, νέα τάξη πραγμάτων. Έτσι ξυπνούν από το λήθαργο του διεθνισμού και ανακαλύπτουν ξαφνιασμένοι δίπλα τους το τουρκικό δόγμα “διεκδικώ κάτι ακόμα - δεν παραχωρώ τίποτα” που αποκαλούσαν αόριστα επεκτατικότητα ή ιμπεριαλισμός και απέδιδαν αποκλειστικά στην δύση έως τότε. 

Ξυπνούν και ανακαλύπτουν τον σκοπιανό αλυτρωτισμό που διεκδικεί εκτός από την ιστορία μας και μέρος της βόρειας Ελλάδας για την πολυπόθητη έξοδο των Σλάβων στο Αιγαίο πέλαγος. Κάποιοι λοιπόν σώφρονες πρώην διεθνιστές ξυπνούν και ανακαλύπτουν τα παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων εις βάρος της Ελλάδας διαχρονικά που καθόριζαν με την επιρροή τους τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ελληνική γωνιά της Ευρώπης (βόρεια Ήπειρος, Ιωνία, Κύπρος). O Έλληνας δεν είναι προορισμένος να διεθνίζει και να δηλώνει προοδευτικός και αδιάφορος ζώντας με τους γείτονες αυτούς, σε αυτήν την ευλογημένη γωνιά της Γης. Είναι απολύτως φυσικό και ιστορικά επιβεβλημένο να αγωνίζεται για τα εθνικά του ιδανικά και να προασπίζει τον φυσικό πλούτο και τα αδιαπραγμάτευτα συμφέροντα της πατρίδας του. Θα συμφωνήσετε λοιπόν μαζί μου σύντροφοι αναρχικοί:

Λευτεριά στην Ελλάδα, αλληλεγγύη στον Έλληνα ιθαγενή!