Ελλάς Κύπρος Σύνθεσις

γράφει ο Νίκος Β.

Αφού δεν μπορεί να γίνει πράξη το σύνθημα "Ελλάς Κύπρος Ένωσις" που βροντοφώναζαν οι φοιτητές στην Αθήνα την δεκαετία του 1950, ας φωνάξουμε σήμερα το σύνθημα "Ελλάς Κύπρος Σύνθεσις" που είναι πιο ρεαλιστικό. Η Πρώτη Απριλίου 1955 δηλαδή η ημέρα που ξεκίνησε επίσημα το αντάρτικο της ΕΟΚΑ για άλλη μία φορά αποσιωπήθηκε από το ελλαδικό κράτος και εορτάστηκε μόνο στην μαρτυρική μεγαλόνησο όπως κάθε χρόνο από τότε. Σωστά αναρωτιούνται πολλοί Κύπριοι, ποιός είναι ο λόγος εορτασμού της εποποιίας της ΕΟΚΑ, αφού ούτε η ένωση με την Ελλάδα επετεύχθη, ούτε οι Άγγλοι έφυγαν από τη νήσο. Δικαίως αναρωτιούνται γιατί γιορτάζουμε την ΕΟΚΑ όταν η Τουρκία έβαλε το χέρι της στο 40% του κυπριακού εδάφους με την στρατιωτική εισβολή και κατοχή της Κύπρου από το 1974 έως σήμερα. Η απάντηση είναι πως εορτάζουμε την επέτειο μιας εθνικής επανάστασης όπως άλλωστε συμβολίζουν όλες οι εθνικές εορτές των Ελλήνων. Εάν οι εθνικοί πόθοι δεν ολοκληρώθηκαν αυτό δεν πρέπει να χρεώνεται στον Γρίβα Διγενή, στον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παληκαρίδη και τους λοιπούς ήρωες και ηρωίδες της ΕΟΚΑ. Αυτό πρέπει να χρεωθεί στους κυβερνήτες των ελληνικών κρατών και περισσότερο της μητέρας Ελλάδας. Το κυπριακό δράμα που συνεχίζεται έως σήμερα είναι το αποτέλεσμα της μη ολοκλήρωσης των ιδανικών και στόχων της ΕΟΚΑ, όπως γράφει και ο συγγραφέας Βάσος Φτωχόπουλος "Χωρίς την ΕΟΚΑ το κυπριακό πρόβληµα, εάν υφίστατο έως τις µέρες µας, θα είχε λυθεί οριστικώς. Η CYPRUS, ως µία άλλη Μάλτα, θα άντεχε στις τρικλοποδιές των Τούρκων ελάχιστα χρόνια. Σήµερα η Κύπρος θα ήταν ένα προτεκτοράτο της Τουρκίας ή ακόµη και µία τουρκική επαρχία".

Οι κυβέρνησεις της Ελλάδας δεν βοήθησαν την Κύπρο για την ολοκλήρωση του εθνικού της πόθου για Ένωση μαζί της. Και πώς να το κάνει αφού άφησαν αναξιοποίητες τις αποφάσεις του ΟΗΕ για αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την βόρεια Κύπρο; Και πώς, θα μου πείτε, μπορούν να αξιοποιηθούν οι ευνοϊκές αποφάσεις του ΟΗΕ που αξίωναν την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και την επαναφορά των προσφύγων στις κατοικίες τους; Μα μόνο με δύο δράσεις:

-Την εκδίωξη των Τούρκων από την Κύπρο με την δύναμη των ελληνικών όπλων, στηριζόμενοι στην διεθνή νομιμότητα, δηλαδή την αντιστροφή της τουρκικής εισβολής.
-Τον εξαναγκασμό της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο με την συνδυαστική πίεση της διπλωματίας, της ελληνικής και των μεγάλων δυνάμεων. Εξαναγκασμός που στηρίζεται ξανά στην διεθνή νομιμότητα και την απόφαση του ΟΗΕ του Νοεμβρίου 1974, λίγες μήνες μόνο μετά την τουρκική εισβολή.

Η δεύτερη δράση αντικατοπτρίζει την στρατηγική που ακολουθήθηκε από την Ελλάδα στον διπλωματικό στίβο, έκτοτε. Δυστυχώς όμως οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής δεν είχαν καμία διάθεση (ΗΠΑ, Αγγλία) αλλά και συμφέρον (Σοβιετική Ένωση) για να επιβάλλουν την διεθνή νομιμότητα, επειδή η εισβολή αυτή είχε σχεδιαστεί και εκτελεστεί από κοινού με την Δύση και την Τουρκία. Έτσι φθάσαμε στο σήμερα και στις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ και των σχεδίων ομοσπονδοποίησης τύπου Ανάν, που ο κυπριακός λαός απέρριψε με δημοψήφισμα το 2004 επί προεδρίας Τάσου Παπαδόπουλου. Τώρα το ίδιο σχέδιο προσπαθούν οι μεγάλες δυνάμεις να το επιβάλλουν με τις ευλογίες της Τουρκίας, δια της κοινοβουλευτικής οδού, της μυστικής διπλωματίας και του εκβιασμού του κυπριακού λαού με την εξόρυξη του φυσικού αερίου, εφόσον αποδεχθούν το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου ως ομόσπονδο κράτος με ίσα δικαιώματα στην μοιρασιά του ορυκτού πλούτου. Θα επιτύχουν στον εκβιασμό τους οι εξουσιαστές της Δύσης ή η μοιρασιά αυτή θα επιβληθεί για άλλη μία φορά με στρατιωτικά μέσα;

Πιστεύω πως θα χρειαστεί άλλη μία θερμή σκηνή τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής προκαλώντας τετελεσμένα στα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κύπρου. Αυτό το στρατιωτικό επεισόδιο θα δημιουργήσει τετελεσμένο που θα παγιωθεί από την γνωστή ελλαδική φοβική πολιτική της "ειρήνης με κάθε μέσο" αφού τώρα πια η Ελλάδα βρίσκεται υπό το καθεστώς πολυετούς οικονομικής επιτήρησης από την "τρόϊκα που έγινε θεσμός" και της "πρώτης δημοκρατικής αριστερής κυβέρνησης" που απεχθάνεται τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας. Εάν νομίζετε πως η στρατιωτική ηγεσία της πατρίδας μας θα αντισταθεί από μόνη της στο νέο αυτό Αττίλα, σας θυμίζω πως επί της στρατιωτικής κυβέρνησης του "σκληρού Ιωαννίδη" έγινε η αποτυχημένη επιστράτευση του 1974 και ο περίπατος της Τουρκίας στην απόβαση της Κερύνειας. Υπάρχει κάποιος σήμερα που πιστεύει πως θα αντιδράσουν ενσυνείδητα οι "άσφαιροι καριερίστες" αρχηγοί των ελληνικών όπλων; Πιστεύει κανείς πως οι στραγηγοί μας σήμερα δεν θα επαναλάβουν το έργο των Αραπάκη και Μπονάνου οι οποίοι ακύρωσαν την επιστράτευση που διέταξε ο Ιωαννίδης; Κατά τον Σαμψών, ήρωα της ΕΟΚΑ και προσωρινό πρόεδρο της Κύπρου μετά το πραξικόπημα ,οι δύο αυτοί αρχηγοί των όπλων εξετέλεσαν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου κατ'εντολή των Αμερικανών και όχι ο αόρατος δικτάτορας Ιωαννίδης. Αυτοί οι ίδιοι στρατηγοί παρέμειναν στην θέση τους μετά την έλευση του Καραμανλή και της δημοκρατίας στην Ελλάδα και αυτοί οι ίδιοι στρατηγοί επέτρεψαν να γίνει ξανά ανενόχλητος ο Αττίλας 2 τον Αύγουστο του 1974. Συμπτώσεις που δεν εξετάστηκαν ποτέ από τα κοινοβούλια των δύο ελλαδικών κρατών, αφού ο φάκελλος της Κύπρου δεν πρέπει να ανοίξει ποτέ για να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει!

Για να επανέλθουμε στο θέμα της επετείου της Πρώτης Απριλίου 1955 αλλά και το παρόν, αφού η Ελλάδα δεν προσφέρει επί της ουσίας τίποτε στο κυπριακό πρόβλημα, αναρωτιέμαι τί θα μπορούσε να προσφέρει η Κύπρος στην Ελλάδα έτσι ώστε αυτό να καλλιεργηθεί, να μεγαλώσει και να επιστρέψει στην Κύπρο ως ωφέλιμο αντιδάνειο. Ποιές είναι οι αρετές της Κύπρου που μπορούν να φέρουν την ωφέλιμη σύνθεση προς όφελος της μητέρας πατρίδας και της κοινής τύχης του ελληνισμού; 

Πρώτη αρετή είναι αναμφίβολα ο πατριωτισμός που καλλιεργεί το κυπριακό κράτος στη νεολαία με την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στα 18, αλλά και την εκπαίδευση της εφεδρείας έως και τα 50 χρόνια! Είναι αυτή η αρετή που λείπει από την σύγχρονη Ελλάδα της αποστρατικοποίησης και της ελληνοτουρκικής "φιλίας". Η μητέρα Ελλάς την χρειάζεται αυτή την αρετή!

Δεύτερη αρετή είναι η στρατηγική των Κυπρίων ηγετών ασχέτως πολιτικής προέλευσης, προς το συμφέρον της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Πιστεύω πως ακόμα και οι ηγέτες Χριστόφιας και Αναστασιάδης που ακολούθησαν τον αείμνηστο Τάσο Παπαδόπουλο στην προεδρία της Κύπρου, υπερτερούν των Ελλαδιτών ηγετών της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα της πρόσφατης μνημονιακής περιόδου, οπότε η εθνική μας κυριαρχία εκχωρήθηκε με τα ψεύδη και τις υπογραφές τους. Ο στρατηγικός σχεδιασμός της κυπριακής ΑΟΖ προς νότο και ανατολή, των ερευνών υδρογονανθράκων και της τελικής συμφωνίας εξόρυξής τους, προχώρησε ασχέτως του Κυπρίου επικεφαλής της κυβέρνησης. Η αδυναμία χάραξης ΑΟΖ προς τα δυτικά με την μητέρα Ελλάδα κατά την γνώμη μου οφείλεται για άλλη μία φορά στην τραγική ατολμία των ελλαδικών κυβερνήσεων και επουδενί στην δειλία των κυπριακών. Επίσης η σύναψη οικονομικών συμφωνιών με την ομόδοξη Ρωσία ενίσχυσε την οικονομία της Κύπρου και εκτίναξε τις επενδύσεις των κεφαλαιούχων Ρώσων στο νησί. Η μητέρα Ελλάς την χρειάζεται αυτή την αρετή!

Τρίτη αρετή είναι η διαφύλαξη των παραδόσεων του κυπριακού ελληνισμού, που σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι Ελληνοκύπριοι υπερασπίζονται σε μεγαλύτερο βαθμό: Η νέα γενιά όπως και οι προηγούμενες στην Κύπρο σέβεται τον θεσμό της οικογένειας περισσότερο από την επαγγελματική αποκατάσταση και την καριέρα. Δυστυχώς στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο και αυτό το πληρώνουμε με την υπογεννητικότητα και την γήρανση του πληθυσμού. Η μητέρα Ελλάς την χρειάζεται αυτή την αρετή!

Ως επίλογο των σκέψεών μου για την επέτειο της ΕΟΚΑ, της εθνο-ενωτικής επανάστασης της Κύπρου την Πρώτη Απριλίου 1955, θα κλείσω με την ειδοποιό διαφορά μεταξύ της ελληνικής και τουρκικής εξωτερικής πολιτικής:

Η τουρκική διπλωματία είναι ικανή να παζαρέψει την απόσυρση της σημαίας στον Πενταδάκτυλο με την μοιρασιά των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της κυπριακής δημοκρατίας. Η ελληνική διπλωματία είναι ικανή να το αποδεχτεί…