γράφει ο Νίκος Β.
Στην δεκαετία του 1960, μετά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, την ανεξαρτησία από την Βρετανική αποικιοκρατία και τις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου, ξεκίνησε μία διαφορετική πάλη στην Κύπρο:
Η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων πάλευε για την εδαφική διχοτόμηση του νησιού στα πλαίσια του 70-30% στην διοίκηση του νησιού, ποσοστό που τους κληροδότησαν αυθαίρετα οι Άγγλοι πριν εγκαταλείψουν την διακυβέρνηση του νησιού. Η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι προσέβλεπαν στην διχοτόμηση και προσάρτηση της πλούσιας βόρειας Κύπρου η οποία κείται πλησιέστερα της Τουρκίας. Εφόσον οι Τούρκοι αποτελούσαν μονάχα το 18% του νησιού, το 30% του εδάφους της Κύπρου που προσέβλεπαν, ήταν ονειρεμένο επίτευγμα.
Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων πάλευε για την ένωση με την Ελλάδα. Οι Έλληνες αποτελούσαν το 82% του νησιού και το δημοψήφισμα του 1949 με αποτέλεσμα 95% των Ελληνοκυπρίων υπέρ της ένωσης, δεν άφηνε αμφιβολίες για τους εθνικούς πόθους των Κυπρίων. Γεωστρατηγικά η Ελλάδα όμως έκειτο πολύ μακρύτερα σε σχέση με την Τουρκία και αυτό δεν άλλαζε ούτε με πολιτικούς, αλλά ούτε και με δημοκρατικούς όρους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την ανεξαρτησία του 1959 σημαδεύτηκαν από παραστρατιωτική ένταση, φόνους και ατιμωτικά εγκλήματα εκατέρωθεν, με αποκορύφωμα την μάχη της Μασούρας το 1964, όπου διακρίθηκε ο ταγματάρχης Ν. Ντερτιλής. Το στρατιωτικό καθεστώς του 1967 στην Ελλάδα προσπάθησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όμως το κίνημα της ΕΟΚΑ Β' το 1971 υπέρ της ένωσης Κύπρου - Ελλάδας, έφερε αντιμέτωπους τον Γρίβα με τον Μακάριο που επέμενε στην ανεξαρτησία της Κύπρου. Έτσι σήμανε η αρχή της αντίστροφης μέτρησης για την τουρκική εισβολή που είχε αναβληθεί επί σειρά ετών. Το πραξικόπημα Ιωαννίδη εναντίον του Μακαρίου και η κυβέρνηση Καραμανλή που τον διαδέχτηκε έναν μήνα μετά, άφησαν αναπάντητες τις διαδοχικές τουρκικές εισβολές του Αττίλα 1 και 2.
Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση είναι η πρόσφατη φωτογραφία που ήρθε στην δημοσιότητα από την Λιβύη και την ομαδική εκτέλεση των Αιγυπτίων χριστιανών από τους βάρβαρους ισλαμιστές.
Η δυσωδία που αποπνέει η φωτογραφία των γονατιστών αιχμαλώτων που εκτελέστηκαν με φρικώδη τρόπο είναι όμοια με αυτήν που αναδύεται από μία άλλη φωτογραφία: Των γονατιστών στρατιωτών που εκλιπαρούν για την ζωή τους Τούρκους αντιπάλους τους στην κυπριακή εισβολή το 1974!
Η απανθρωπιά και η βαρβαρότητα του ισλάμ είναι διαχρονική. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι η άνανδρη δολοφονία άοπλων αιχμαλώτων για την ανύψωση του ηθικού των υπανθρώπων ισλαμιστών, στρατιωτών και υπηκόων. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, η σκηνοθεσία απλώς αναβαθμίζεται. Ενδεχομένως οι σύγχρονοι τζιχαντιστές και να εμπνέυστηκαν από τους Τούρκους ομόθρησκούς τους.
Η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων πάλευε για την εδαφική διχοτόμηση του νησιού στα πλαίσια του 70-30% στην διοίκηση του νησιού, ποσοστό που τους κληροδότησαν αυθαίρετα οι Άγγλοι πριν εγκαταλείψουν την διακυβέρνηση του νησιού. Η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι προσέβλεπαν στην διχοτόμηση και προσάρτηση της πλούσιας βόρειας Κύπρου η οποία κείται πλησιέστερα της Τουρκίας. Εφόσον οι Τούρκοι αποτελούσαν μονάχα το 18% του νησιού, το 30% του εδάφους της Κύπρου που προσέβλεπαν, ήταν ονειρεμένο επίτευγμα.
Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων πάλευε για την ένωση με την Ελλάδα. Οι Έλληνες αποτελούσαν το 82% του νησιού και το δημοψήφισμα του 1949 με αποτέλεσμα 95% των Ελληνοκυπρίων υπέρ της ένωσης, δεν άφηνε αμφιβολίες για τους εθνικούς πόθους των Κυπρίων. Γεωστρατηγικά η Ελλάδα όμως έκειτο πολύ μακρύτερα σε σχέση με την Τουρκία και αυτό δεν άλλαζε ούτε με πολιτικούς, αλλά ούτε και με δημοκρατικούς όρους.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την ανεξαρτησία του 1959 σημαδεύτηκαν από παραστρατιωτική ένταση, φόνους και ατιμωτικά εγκλήματα εκατέρωθεν, με αποκορύφωμα την μάχη της Μασούρας το 1964, όπου διακρίθηκε ο ταγματάρχης Ν. Ντερτιλής. Το στρατιωτικό καθεστώς του 1967 στην Ελλάδα προσπάθησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όμως το κίνημα της ΕΟΚΑ Β' το 1971 υπέρ της ένωσης Κύπρου - Ελλάδας, έφερε αντιμέτωπους τον Γρίβα με τον Μακάριο που επέμενε στην ανεξαρτησία της Κύπρου. Έτσι σήμανε η αρχή της αντίστροφης μέτρησης για την τουρκική εισβολή που είχε αναβληθεί επί σειρά ετών. Το πραξικόπημα Ιωαννίδη εναντίον του Μακαρίου και η κυβέρνηση Καραμανλή που τον διαδέχτηκε έναν μήνα μετά, άφησαν αναπάντητες τις διαδοχικές τουρκικές εισβολές του Αττίλα 1 και 2.
Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση είναι η πρόσφατη φωτογραφία που ήρθε στην δημοσιότητα από την Λιβύη και την ομαδική εκτέλεση των Αιγυπτίων χριστιανών από τους βάρβαρους ισλαμιστές.
Η δυσωδία που αποπνέει η φωτογραφία των γονατιστών αιχμαλώτων που εκτελέστηκαν με φρικώδη τρόπο είναι όμοια με αυτήν που αναδύεται από μία άλλη φωτογραφία: Των γονατιστών στρατιωτών που εκλιπαρούν για την ζωή τους Τούρκους αντιπάλους τους στην κυπριακή εισβολή το 1974!
Η απανθρωπιά και η βαρβαρότητα του ισλάμ είναι διαχρονική. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι η άνανδρη δολοφονία άοπλων αιχμαλώτων για την ανύψωση του ηθικού των υπανθρώπων ισλαμιστών, στρατιωτών και υπηκόων. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, η σκηνοθεσία απλώς αναβαθμίζεται. Ενδεχομένως οι σύγχρονοι τζιχαντιστές και να εμπνέυστηκαν από τους Τούρκους ομόθρησκούς τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...