η αρχαία Ολυμπία σήμερα

γράφει ο Νίκος Β.

Όλοι οι λαοί όλης της γης συγκρίνουν το παρόν τους με το παρελθόν τους. Στην περίπτωση του Έλληνα η σύγκριση είναι επώδυνη επειδή το κλέος, δηλαδή η δόξα των αρχαίων είναι δυσανάλογο με την σημερινή εικόνα του νεοέλληνα. Κάποιοι λένε κάθε πέρυσι και καλύτερα, ενώ άλλοι πάλι πιστεύουν πως όταν πατώσουμε εντελώς θα αρχίσει η ανάταση. Περί της αρχαίας Ολυμπίας ο λόγος.

 Το Σαββατοκύριακο επισκέφθηκα για πρώτη φορά την κοιτίδα του ολυμπιακού πνεύματος και εντυπωσιάστηκα επειδή ξετυλίχθηκε μπροστά μου μία τοποθεσία σπάνιου κάλους, παγκοσμίως γνωστή για τον συμβολισμό της. Λυπήθηκα μόνο που δεν την είχα επισκεφθεί νωρίτερα.






Το φως της ημέρας στην Ολυμπία είναι μοναδικό, επειδή όμως υστερώ στην ποιητική έκφραση και η φωτογραφική μου μηχανή είναι ενσωματωμένη στο παλαίμαχο κινητό μου τηλέφωνο, δεν θα μπορέσω να σας το μεταφέρω πειστικά. Αυτό πρέπει να ήταν το δώρο του θεού Απόλλωνα στον μοναδικό αυτό τόπο, όμως δεν ήταν το μοναδικό. Η Σελήνη το βράδυ στον ξάστερο ουρανό περιβαλλόταν από έναν κύκλο που όμοιόν του δεν είχα ξαναδεί πουθενά στην πατρίδα μας ή αλλού. Αυτό πρέπει να ήταν το δώρο της θεάς Ήρας στην Ολυμπία για να μας θυμίζει πως αθλητικοί αγώνες γινόντουσαν όχι αποκλειστικά από άντρες, αλλά και από παρθένες γυναίκες προς τιμήν της μητέρας των θεών αλλά και θεάς της γονιμότητας.

Η συνεχής εναλλαγή του καιρού από βροχερός σε ηλιόλουστος έδινε έναν μυστικιστικό χαρακτήρα στον χώρο. Ο Ζευς και τις δύο ημέρες του Σαββατοκύριακου έδειξε την φιλοξενία του και επέτρεψε την διεξαγωγή των τριών αγώνων δρόμου με αιχμή τον πρώτο μαραθώνιο Ολυμπίας, αλλά και του αγώνα αυτοκινήτων που έγιναν και τις δύο ημέρες και τερμάτισαν αμφότεροι κοντά στον αρχαιολογικό χώρο. Πριν και μετά τους αγώνες ο ουρανός έβρεχε την εύφορη γη, ενώ αμέσως μετά η Ίρις αντάμειψε τους επισκέπτες της Ολυμπίας με το πολύχρωμο ουράνιο τόξο της, ενώ ο Απόλλωνας μας έλουζε με το σπάνιο φως του.

Ο Κρόνιος λόφος που δεσπόζει πάνω από το στάδιο έχει ακόμη εμφανείς τις πληγές του πύρινου εφιάλτη που ξεκίνησε από τα ορεινά της Ηλείας και κόντεψε στις πανέμορφες ακτές της. Η καταστροφή εκείνη το 2007 δεν προήλθε ασφαλώς από φυσικά φαινόμενα, αλλά από ένα σατανικό σχέδιο πολιτικής αποσταθεροποίησης. Με τιτάνια προσπάθεια αποτράπηκε η πυρκαγιά στην βλάστηση του αρχαιολογικού χώρου, στέρησε την ζωή όμως σε δεκάδες συμπατριώτες μας. Aκόμη και σήμερα διακρίνονται τα πανύψηλα αιωνόβια δένδρα που η φωτιά πλήγωσε τότε.

Η πρωτοφανής πυρκαγιά του 2007 δεν επρόκειτο για ανθρώπινη αμέλεια όπως ασφαλώς δεν είναι αμέλεια η τραγική εικόνα που αντίκρισα στην Ολυμπία και σε ολόκληρο το νομό Ηλείας στο οδικό δίκτυο και ιδιαίτερα στην εθνική οδό, καθ' οδόν για την γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ιδιαίτερα έξω από την πόλη του Πύργου οι σωροί από τα σκουπίδια σχημάτιζαν λόφους ή καλύτερα οροσειρές! Η ανεπάρκεια του νεοελληνικού κράτους συναντά την αδιαφορία για την δημόσια υγεία των εργαζομένων που βάζουν πάνω από όλα το προσωπικό τους συμφέρον. Έτσι για ακόμη μία φορά το κοινωνικό σύνολο και η προμετωπίδα της Ελλάδας λερώνεται από το τυχάρπαστο ελλαδικό κράτος και τους αναίσθητους συνδικαλιστές που μάχονται για τα αυτονόητα εδώ και δεκαετίες. Φέτος το Πάσχα η Ηλεία, όπως και η Αρκαδία επίσης, θα κεράσουν σκουπίδια τους κατοίκους και τους επισκέπτες τους, όπως επί λέξη έγραφε μία μεγάλη επιγραφή στην είσοδο του Πύργου. 

Άραγε πώς έλυναν οι αρχαίοι Έλληνες παρόμοια προβλήματα; Είμαι πολύ περίεργος να το γνώριζα! Mήπως η απάντηση είναι γραμμένη σε κάποια από τις επιστήλιες επιγραφές που διασώθηκαν και βρίσκονται στο μουσείο της Ολυμπίας; Την επόμενη φορά που θα την επισκεφθώ θα το διερευνήσω...