αυτόπτης μάρτυς σε δύο συγκεντρώσεις

γράφει ο Νίκος Β. 

Πέρασα εμπρός από δύο συγκεντρώσεις με ένα μήνα διαφορά:

Την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στην οδό Σταδίου εμπρός από το άγαλμα Κολοκοτρώνη 40 Έλληνες στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι κρατώντας ελληνικές σημαίες ψέλνουν τον εθνικό ύμνο επάνω στο πεζοδρόμιο της οδού Σταδίου. Την στιγμή εκείνη τρεις νέοι ξένοι περνούν δίπλα από την συγκέντρωση και χλευάζουν τον εθνικό ύμνο σε αλλοπρόσαλλη γλώσσα. Απόρησα με το θράσος των αλλοπρόσαλλων ξένων. Φανταστείτε πως θα αντιδράσουν οι απρόσκλητοι επισκέπτες της Ελλάδας στο μέλλον όταν η αναλογία των λαθρομεταναστών υπερέχει των γηγενών. 

Έναν μήνα μετά την Kυριακή 10 Ιανουαρίου στην λεωφόρο Βίτσι στην Ηλιούπολη εμπρός από τον σύνδεσμο φιλάθλων ΟΣΦΠ, 30 κουκουλωμένοι νεαροί Έλληνες, παρενοχλούν άσχετους περαστικούς κραδαίνοντας στειλιάρια. Δεν δίστασαν να απειλήσουν και έναν διερχόμενο ποδηλάτη, και παρολίγον να τον ρίξουν στο οδόστρωμα. Η ανυπαρξία σκοπού ζωής τις τελευταίες δεκαετίες έσπρωξε μεγάλο μέρος της νεολαίας στον καταστροφικό οπαδισμό και την αναζήτηση φανταστικών εχθρών απέναντι στους συμπατριώτες τους οπαδούς άλλων ομάδων. 

Η ελληνική νεολαία εν έτει 2016 αντί να παρίσταται στο μνημόσυνο των προγόνων της που πολέμησαν τους κατακτητές και να αποτίουν φόρο τιμής στον Γρίβα Διγενή που πολέμησε επανειλημμένα εναντίον των κατακτητών Γερμανών και Άγγλων, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους εμπρός από τα Κόφι Άϊλαντ και όταν θέλουν να ξεμουδιάσουν αρπάζουν τα στειλιάρια που έχουν κρύψει στους ποδοσφαιρικούς συνδέσμους, για να γεμίσουν την κενή ύπαρξή τους.

Θα έπρεπε οι ίδιοι αυτοί νεαροί να βρίσκονται έναν μήνα πριν, εμπρός από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και να ψέλνουν μαζί με τους ηλικιωμένους συμπατριώτες τους τον εθνικό ύμνο. Έπρεπε να αποτίουν φόρο τιμής στον Γρίβα Διγενή και τους αντάρτες της εθνικής αντίστασης σε Ελλάδα και Κύπρο, όπως έκαναν οι νεολαίοι στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην Αθήνα. Στο δημοτικό σχολείο των παιδιών μου λίγες ημέρες μετά, ευκαιρίας δοθείσης της αντικατάστασης της ελληνικής σημαίας, οι μαθητές αναγκάστηκαν να τον ψάλλουν όμως φευ, τα παιδάκια δεν γνώριζαν να απαγγείλουν τον ύμνο αξιοπρεπώς...